مرگ من.......؟

من که میدانم شبی                      عمرم به پایان میرسد

نوبت خاموشی من                سهل و اسان میرسد

من که میدانم که تا                    سرگرم بزم و مستی ام

مرگ ویرانگر چه بی رحم                و شتابان میرسد

                پس چرا عاشق نباشم           

من که میدانم به دنیا                            اعتباری نیست  ٫   نیست

بین مرگ و ادمی             قول و قراری نیست٫نیست

من که میدانم اجل                        نا خوانده و بیدادگر

و سرزده می اید و                            راه فراری نیست  ٫ نیست 

                پس چرا عاشق نباشم    




 

برای کسی که هیچ وقت نمی یاد

هیچگاه  با خود نیستم، زیرا وقتی از تو دورم به تو می اندیشم و وقتی با توام خود را فراموش می کنم
هواران شاخه گل سرخ را تقدیم وجودت می کنم و به دستان و چهری مهربانت بوسه میزنم
می خواهم با تمام وجود فریاد بزنم دوستت دارم و از دل می گویم که همیشه سایه ای برای
آرمیدن من بودی و در زمان دلواپسی ها غمخوارم.
زندگی را زمانی دوست دارم که چشم های ناز و شفافت با نگاه من یکی شود و شیرینی لبخندت
در ذره ذره وجودم نفوذ کند  
تقدیم به انان که دوستشان دارید.......................