مرا  نه تاب ماندن هست              نه پایی برای رفتن از اینجا

   تو را هرگز نمی دانم                 چگونه با چه رویی

    بی من تنها جدا                    تنها بسوی خانه خواهیرفت

   این صدای پای تردید است              می گوید  به من :

                              باید که تنها رفت

          می روم اما تو را در یاد خواهم داشت

      

        اینم تقدیم به آنان که همیشه تنها هستن....             
                 

گشتم خراب اکنون بگو دیگر چه می‌خواهی؟ the wind sings the sorrow of me in a melody                                از لبخندش گریه میچکید                         و ما تظاهر می کردیم باران است